Ambtenaren- verdriet In de corpulente Van Dale hebben we het woord niet kunnen vinden. 'Stadscriticaster'. Maar het is een heel begrijpelijke uitdrukking als je het splitst in de twee samenstellende woorden 'stad' en 'criticaster'. Iemand die kritiek heeft op de stad. In dat opzicht zou ook Scherpschutter zich best mogen sieren met die titel, aangezien in deze rubriek elk kleinigheidje wordt aangegrepen om eens flink van leer te trekken tegen alles wat er volgens ons niet deugt in deze nederzetting. De collega-stadscriticaster waarover de krant vorige week uitvoerig berichtte, is toch uit een andere houtsoort gesneden. Niet tot leringhe en vermaeck voor anderen, maar puur voor eigen plezier bestookt hij het gemeentebestuur al een tiental jaren met brieven. Je zult maar een hobby hebben! Hij vraagt om inlichtingen, krijgt die niet of te laat, doet daarover dan weer zijn beklag, spant procedures aan en wijst ambtenaren en bestuurders op het niet nakomen van hun eigen afspraken over het beantwoorden van brieven. Een eindeloze bron van plezier als je daar een kick van krijgt. Ondertussen is de gemeente niet blij. Men zit zodanig met de brievenschrijver in de maag, dat de Rennies niet aan te slepen zijn. Toch Iijkt er een simpele oplossing voor het probleem. Met zo'n leger ambtenaren moet het toch mogelijk zijn die man op tijd antwoord te geven. Daarmee voorkom je een volgende brief en onderbreek je een vicieuze cirkel. Als die man niks meer te klagen heeft, is de lol er gauw af. In het ergste geval kunnen de gemeentelijke regeltjes voor de communicatie met de burgerij ook nog aangepast worden. Wij gunnen iedereen zijn hobby, maar dat mag niet ten koste gaan van de door ons bezoldigde ambtenaren. Dit is niet het moment voor grapjes over de werkdruk van overheidsdienaren..... Bron: Weekblad De Brug, woensdag 24 april 1997