Omgevingsgericht als uw lijfblad Persoonlijk is, richten we nu eens de aandacht op iemand van buiten de Organisatie.
Rob Essers is zijn naam, 51 jaar oud en 'beroepsbrievenschrijver'. Menig collega maakte overuren om een ambtelijk antwoord voor te bereiden op een van de ongeveer driehonderd kritische brieven, fax- en e-mailberichten die Rob jaarlijks naar de gemeente stuurt.

Rob Essers' eerste contacten met de gemeente stammen uit 1986, toen hij zijn huidige woning aan de Niek Engelschmanlaan (toen nog Oude Mollenhutseweg) betrok. De bouwtekening toonde een slaapkamer waar met gemak een tweepersoons bed in kon. In de praktijk bleek er net ruimte voor een eenpersoons bed. Er was een muurtje te veel geplaatst, zo vond Rob uit, toen hij de originele tekeningen inzag bij Bouw- en Woningtoezicht. "Nieuwsgierigheid is mijn eerste drijfveer", vertelt Essers. Toen hij vervolgens constateerde dat zijn huur te hoog was, raakte hij in een juridische strijd verwikkeld die maarliefst twaalf jaar in beslag nam. Het eind van het liedje waswel wel dat Rob gelijk kreeg. Een flink bedrag aan teveel betaalde huur ontving hij terug. Dat bracht hem meteen weer in conflict met de sociale dienst die hem op zijn uitkering wilde korten vanwege dit bedrag.

Inrijverbod
Veel brieven die Rob Essers aan de gemeente schrijft, komen voort uit zaken die hem in zijn woonomgeving opvallen. Wandelend in het Goffertpark viel het hem op dat een inrijverbod slecht was aangegeven en op een ander punt geheel ontbrak. Hij meldt het bij de Bel- en Herstellijn. Het versleten bord wordt keurig vervangen, maar over het nieuw te plaatsen bord krijgt Rob de mededeling dat hij dat schriftelijk aan de stadsdeelbeheerder moet melden. "Dus wat doe ik? Ik schrijf een brief naar B & W en krijg een volledig vanuit de organisatie geredeneerd antwoord. Zus-en-zo werken we. Dat is toch absoluut niet klantgericht? Ik wil gewoon dat de Bel- en Herstellijn die melding doorgeeft aan die stadsdeelbeheerder." Rob verbaast zich regelmatig over de gebrekkige afstemming binnen het ambtelijk apparaat.
Zo staat hij aan de wieg van de straatnaamgeving in zijn buurt. De buurt heet inmiddels Emancipatiebuurt. Al moet de gemeenteraad de buurtnaam nog altijd formeel vaststellen. De afspraak was volgens Rob dat er straatnamen zouden komen met een onderschrift waaruit blijkt dat het om voorvechters voor de vrouwen- en homo-emancipatie gaat. "Maar toen de bordjes opgehangen werden, ontbraken de onderschriften. Ik zou ook teleurgesteld zijn als het in één keer goed was gegaan", lacht Rob. Enige tijd later verschenen er enkele bordjes met het onderschrift 'voorvechter mannenemancipatie' en kon Rob nog een brief schrijven.

Zuurpruim
Wie denkt dat veelschrijver Rob Essers een zuurpruim is, heeft het mis. Hij lacht veel en uitbundig. Hij zegt - onder bulderend gelach - dat hij zich heel goed voor kan stellen dat mensen hem een muggenzifter vinden. Toch vindt hij niet dat hij te veel let op details. Het begint met een detail, maar "achter ieder detail gaat een hoofdlijn schuil". Zo kan een losliggende stoeptegel duiden op een Organisatie die het onderhoud slecht organiseert. "Men luistert niet graag naar details die niet in de strategie passen. Maar details die wel van pas komen, vormen geen enkel probleem." Oud-wethouder Tettero zei tegen Essers dat tegenover die ene brief die de gemeente niet goed afhandelt er 999 staan die wel goed beantwoord worden. Rob: "Ik vergelijk het maar met een fietsband met één gaatje. Die band loopt toch echt leeg."

Klem
Gezien Robs grote kennis van regels en wetten ligt een juridische carrière voor de hand. Maar na twaalf en een half jaar studeerde hij af in de sociale wetenschappen en een geheel nieuwe rechtenstudie vond Rob iets te veel van het goede. Hij solliciteerde menigmaal bij de griffie, waar hij graag de postafhandeling ter hand zou nemen. Maar tot nu toe werd hij steeds afgewezen. Het hardnekkige gerucht dat hem een baan is aangeboden binnen de gemeentelijke organisatie spreekt hij "met de grootst mogelijke klem" tegen.

Knipperlicht
Met de komst van internet is de gemeente een stuk toegankelijker geworden, vindt Rob. De regels en wetten waar hij zijn brieven op baseert zijn deels op het internet te vinden. Eigenlijk is alles zo'n beetje wel geregeld, is inmiddels zijn ervaring, maar er zijn soms regels die wel geschreven zijn, maar niet worden uitgevoerd. "Uit de wegenverkeerswet heb ik begrepen dat die knipperende achterlichtjes bij fietsers uit den boze zijn. Wie schetst mijn verbazing als ik 's avonds twee stoere Nijmeegse agenten op mountainbike's zie fietsen, met als achterlicht... precies!: zo'n knipperlichtje!" Rob verwacht dat hij zolang hij baanloos burger is, nog brieven zal blijven schrijven over dingen die hem in zijn omgeving opvallen. Weerstand maakt hem alleen maar vasthoudender. "Het meest onbevredigende is voor mij als ik meteen gelijk krijg". Rob denkt even na als hij uitgelachen is. Dan besluit hij: "Als ik te snel gelijk krijg ben ik geneigd om het tegendeel te gaan beweren." /PdJ

Burgemeester Guusje ter Horst op huisbezoek tijdens
wijkbezoek Goffert op 18 november 2003
foto Niek Antonise